طبیعت:میوه خام:کمی سرد و خشک،نیم رس:سرد و خشک،کاملا رسیده:گرم و تر

خواص: قند موجود در آلبالو برای بیماران دیابتی مضر نیست و باعث تقویت نطفه در مردان است، افزایش اشتها،برطرف کننده تشنگی،ضد تهوع، ضد سنگ(مغز هسته را کوبیده و عصاره آن را جدا کرده و همراه رازیانه میل شود) و همچنین قاعده آور است.

برای افراد دارای فضار خون بالا مفید و سبب رفع خارش پوست، تسکین اعصاب، رفع یبوست و بوی دهان و اسهال می شود،همچینین ممقوی معده است.

خواص شربت آلبالوکاهش تب، رفع ناراحتی کبد و ورم های مزمن روده،معده و کلیه است.

برای گرم مزاجان و مبتلایان به فشار خون و افرادی که چربی زیادی در شکم دارند مفید است.

همچنین آلبالو دارای ویتامین آ، ب و ث است.

املاح معدنی آلبالو عبارت است از آهن، کلسیم، فسفر، کلر، گوگرد، منیزیم، سدیم، پتاسیم، مس، روی، منگنز و کوبالت.

منبع:کتاب میوه درمانی و سایت fa.parsiteb.com

از هزاران سال پیش بشر اولیه و بعد هم انسان های متمدن امروزی با موفقیت از گیاهان برای درمان خود استفاده کرده اند و با پیشرفت زمان از همین داروهای گیاهی دست به تهیه دارو های شیمیایی زده اند که به مراتب خواص آن ضعیف تر از ماده اصلی یعنی گیاه شفا بخش اصل می باشد.

در گذشته انسان ها نیاز های خود را در زمینه های مختلف از طبیعت برآورده می کردند به همین سبب با خواص موادی که در طبیعت بو آشنا شدند و در زندگی آن را به کار می بستند.

منبع:کتاب میوه درمانی

موضوعات: آلبالو،

اختر شناسی

اَختَرشناسی علم بررسی موقعیت، تغییرات، حرکت و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی «پدیده‌های آسمانی» ازجمله، ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها، کهکشان‌ها و پدیده‌هایی مانند شفق قطبی و تابش زمینهٔ کیهانی است که منشأ آنها در خارج از جوّ زمین قرار دارد. این رشته با رشته‌هایی مانند فیزیک، شیمی و فیزیک حرکت ارتباط تنگاتنگ دارد و همچنین با رشتهٔ کیهان‌شناسی (پیدایش و تکامل عالم) ارتباط نزدیکی دارد.

منبع: https://fa.wikipedia.org

ستاره

در فرهنگ فارسی معین، ستاره این گونه تعریف شده است: اجرام نورانی در آسمان که نورشان به علت حرارت زیادشان می باشد، بسته به شدت حرارت رنگ ستاره ها فرق می کند.

سِتاره گوی پرنور و بسیار داغی از پلاسماست که انسجام خود را توسط نیروی گرانش حفظ می‌کند. نزدیکترین ستاره به زمین خورشید است.سایر ستارگان که در شب از روی زمین قابل دیدن هستند، به دلیل فاصله‌ بسیار دورشان به شکل نقاطی ثابت و روشن دیده می‌شوند.

زندگی یک ستاره از رمبش گرانشی یک سحابی گازی آغاز می‌شود که عمدتا شامل هیدروژن به همراه هلیم و کمی از عناصر دیگر است. وقتی که چگالی هسته ستاره به اندازه کافی می‌رسد، هیدروژن در فرایندی پایدار توسط همجوشی هسته‌ای به هلیم تبدیل شده و انرژی فراوانی آزاد می‌شود.  سایر قسمتهای داخلی ستاره این انرژی را از طریق فرایندهای تابش و همرفت به بیرون انتقال می‌دهند. فشار داخلی ستاره از فروریختن آن براثر نیروی گرانشی خودش جلوگیری می‌کند. وقتی که سوخت هیدروژن ستاره به پایان می‌رسد، اگر جرم ستاره حداقل ۰.۴ بار از خورشید بزرگتر باشد، منبسط شده و تبدیل به غول سرخ می‌گردد.  پس از آن ستاره به مرحله تباهیدگی رسیده و بخشی از جرم خود را در فضا دفع می‌کند که بعدها در تشکیل ستارگان نسل جدیدتر با عناصر سنگین‌تر به کار می‌رود و هسته ستاره هم به بقایای ستاره‌ای تبدیل می‌شود که ممکن است کوتوله سفید، ستاره نوترونی و یا در صورت کافی بودن جرم سیاهچاله باشد.

یک ستاره حداقل در بخشی از عمر خود، به دلیل همجوشی گرما‌هسته‌ای هیدروژن به هلیم در مرکز آن، می‌درخشد. انرژی ایجاد شده از بخش درونی ستاره می‌گذرد و به فضای بیرونی اطراف تابیده می‌شو. وقتی ذخیره هیدروژن در هسته یک ستاره رو به اتمام می‌رود، تقریبا تمام عناصر طبیعی سنگینتر از هلیم از طریق سنتز هسته‌ای , یا در برخی از ستارگان از طریق سنتز هسته‌ای ابرنواختری در هنگام انفجار آنها پدید می‌آیند.

ستاره در اواخر دوران عمر خود ممکن است شامل ماده تباهیده نیز باشد. اخترشناسان با بررسی حرکت ستاره‌ها در فضا، درخشندگی آنها و طیف‌سنجی نجومی می‌توانند جرم، سن، فلزیگی (ترکیب شیمیایی ستاره) و سایر ویژگیهای ستاره‌ها را به‌دست‌آورند. جرم کلی یک ستاره تعیین‌کننده مراحل تکامل و سرنوشت نهایی آن است. سایر مشخصات یک ستاره مانند قطر و دما در طول عمر ستاره متغیر هستند.

زایش

تولد ستارگان در ناحیه‌هایی از فضا که نام سحابی دارند صورت می‌گیرد بدین صورت که ملکول‌های هیدروژن که در ناحیه‌های بزرگی از فضا پراکنده هستند آرام آرام به هم نزدیک می‌شوند و زمانی که ستاره به تعادل هیدرودینامیکی برسد پیش‌ستاره و زمانی که بتواند همجوشی هسته‌ای انجام دهد تا انرژی خود را آزاد کند یک ستاره رشته اصلی به‌شمار می‌آید. حداقل جرم ستاره برای سوزاندن هیدروژن ۰٫۱ جرم خورشید، سوزاندن هلیوم ۰٫۴ جرم خورشید، سوزاندن کربن ۵ برابر جرم خورشید و سوزاندن نئون نیاز به جرمی برابر ۸ جرم خورشید دارد.

ابن سینا ستاره را چنین تعریف می‌کند: جسمی است بسیط، کروی که جایگاه طبیعی آن در فلک است. روشنی می‌بخشدو قابل کون و فساد نیست. بر فراز مرکز، بی‌آنکه بر آن احاطه داشته باشد در حرکت است.

ستاره‌ها و سوخت جریان در مرکز کهکشان راه شیری

یک جریان خروجی بسیار بزرگ از ذرات شارژ شده که به شکل یک آبفشان است، در مرکز کهکشان راه شیری کشف گردید. این جریان خروجی به کشیدگی و درازای ۵۰٬۰۰۰ سال نوری از صفحه کهکشانی است. محققین بر این باورند که سوخت و انرژِی این جریان شدید ذرات، از شکل‌گیری ستاره‌ها تأمین می‌شود.

منابع:،www.vajehyab.com،fa.wikipedia.org